Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest, kiedy stoi się po drugiej stronie? Jako ludzie często oceniamy i potępiamy, a czasem wręcz brzydzimy się tymi, których uważamy za odmieńców. Przychodzi nam to tym łatwiej, im bardziej ta druga osoba broni swojej odmienności. Ale co, jeśli ktoś ma przekonanie, że to, co czuje, jest złe, ale nie może inaczej? Jak pogardzać kimś, kto nie może kontrolować swoich tendencji, chociaż by bardzo chciał? A co, gdybyśmy to my byli na jego miejscu? Ten wpis będzie próbą skonfrontowania się z tym, z czym zwykle konfrontować się nie chcemy. Odważysz się?

Psychologia to dziedzina stawiająca sobie za cel zrozumienie ludzkiej psychiki. Zwykle dzieje się w gabinetach terapeutycznych, ale wiele można powiedzieć także o kompletnie obcych osobach, które znamy choćby tylko z mediów. Taka zdalna analiza jest nawet jednym z elementów niektórych zajęć na studiach psychologicznych. Oficjalnie jednak żaden szanujący się psycholog tego typu opinii publicznie nie wygłosi, choć prywatnie – jak najbardziej. Ponieważ nie pracuję na żadnej uczelni ani jako terapeuta, mogę pozwolić sobie na komfort napisania więcej niż „wypada”. Komu to nie odpowiada – niech nie czyta.

Stephen King, jeden z najbardziej poczytnych pisarzy wszech czasów, przyrównał swoją twórczość do „big Maca z dużymi frytkami”. Skoro autor tak błyskotliwych dzieł jak „Zielona mila” czy „Skazani na Shawshank” jest świadomy swojego (pośledniego) miejsca w kulturze, do czego należałoby przyrównać naszych rodzimych zabawiaczy mas? Dla takiego na przykład Kominka widziałbym odpowiednik w kromce (czerstwego) chleba ze (zjełczałym) smalcem.

Według słownika jest to „środek ekspresji językowej wzmacniający emocjonalność, obrazowość języka, polegający na stosowaniu ozdobnych zwrotów lub wyrażeń”. Tak, ta definicja pasuje do Kasi Figury, nowo objawionej ikony ruchu feministycznego.

Kiedyś przy okazji dyskusji na forum internetowym znany celebryta marketingu – Paweł Tkaczyk – przytoczył sentencję, która utkwiła mi w pamięci: „Prawda jest jak dupa, każdy ma swoją”. Niepokoi mnie powyższe stanowisko, nie tylko w kontekście reklamy. Mówiąc szczerze – brzydzę się takim podejściem do rzeczywistości, bo stawianie słowa „prawda” koło słowa „dupa” łatwo może zakończyć się połączeniem tych dwóch wyrazów przyimkiem „w”.

Włosy wydają się nam dzisiaj czymś zwyczajnym, niemalże banalnym. Dziwią nas, a może i śmieszą, obyczaje muzułmanów, nakazujące kobietom przykrywanie głów. Choć różne odłamy islamu różnią się w skali tego przymusowego przysłaniania, to jedna rzecz jest dla nich wszystkich oczywista – włosy są zbyt seksualne, aby można je było bezwstydnie pokazywać.

…czyli „Kości zostały rzucone”, powiedział Juliusz Cezar, przekraczając Rubikon. Słowa te wieściły koniec starego systemu republikańskiego, a początek Cesarstwa Rzymskiego. Jak wiadomo, historia lubi się powtarzać. W tym kontekście zabawna jest zbieżność słów wypowiedzianych przez Cezara z niedawnymi protestami w sprawie ACTA. Bo jedne i drugie kończą pewną epokę.